آن  کـه بر دل ، دلـبـرانـه ، رخ  نمـود

وان که  صد گـونـه تـرانـه می سـرود

آن کـه در  آیـیـنـه رخ  را  می نـمـود

وان که خـواب شب هـمیشه می ربود

آن کـه  راز کـلـمه هـا  را مـی شـنود

آن که  گـُل را  با نسیمـش  کِـشته بود

وان که  دل را  با نگاهش کـُشته بود

آن که هر دیری از او می گشت زود

وان کـه رنگ آسـمـان  از  او  کـبـود

آن که با حرفی دو  صد شور آزمـود

وان که با دل  پر زنان پر می گشود

آن که بـر راهی ، چراغی را  فـزود

وان  که پیغامـش  تو  را  باشد درود

گـر بـیـابی  مـعـنـی ِ  بـود  و  وجـود

کلمـه ای  جـز این  که  میگویم  نبود