در مـيکـده مـن تـشـنـه ی هر جام تو هستم

مـخـمـور مـی ِ هـر سـحر و شـام تو هستم

هر جرعه که نوشی ز می و خيس شود لب

مـن قـطـره ای از زيـر لـب و کام تو هستم

بازوی  کـمـنـدت بـه شـکـار ار بـرود  زود

افـتـاده  تـريـن  مـي زده ی ِ  دام  تـو هستم

چون نـوشـم ازآن جام گوارای پـُر از شهـد

مـست از تو و پـيـمانـه ی گـلـفـام تـو هستم

شـيـرين چـو بـُوَد سـوخـتـن اندر تب جانان

صـد بار بـجـوشـم  ، دگرم  خام  تو هستم

چـون نـوش بُـود لـقـمـه  سر ِ سفره ی دلدار

هـر شـام و سـحر ، در پـی اطعام تو هستم

تا شـهـد لب و  طـبـع نـمـک از تو مهيـاست

مـن سـفـره نـشـيـن سـحـر و شـام تو هستم

هر گه که تو باشی، همه حالات شود خوش

وقـت خـوش ِ مـا ، لحـظـه ی آرام تو باشد

صيـاد ِ دلـم ، مـحـو شـکار است بـه گـلـزار

مـن  شـيـفـتـه ی  مـرغ ِ  دلـارام تـو هـستم

گوهـر تـويـی و زر تـويـی و سـيم تويی تو

درويـش  مـنـم  ، در طـلـب  وام  تـو هستم

با  هـر سـخن از وعـده ي  ديـدار بـگويـيـم

سـيـن از لـب مـن ، مـنـتظـر  لام تو هستم

تا  دانه ی مـهر اسـت ، به روی لـب دلـدار

بـر سـان  کـبـوتـر بـه  لـب ِ بـام تـو هـستم

چـشـمـم بـه  در و  گوش  بـه  زنـگ است

فـهـمـيـد  فـلـک ، مـايل پـيـغـام تـو هـسـتـم

اعـجـاز ِ خـدايـی  اسـت کـلام ِ لـب  دلـدار

گـويـم  صنـما ، راغب ِ  الـهـام  تـو  هستم

يـک  گام  که بـرداري اگـر در شب مهتاب

تـنـها نروی هـيـچ ، کـه هـمـگـام  تـو هستم

تاريکـي  شـب را  نـکنـم  هـيـچ  فـرامـوش

با  روشـنـی  روز ،  در  ايـام  تـو  هـسـتم

آواز  شـروعـی ، چـو سـحـرهـای ِ بهاری

در نغمه ی شـب ، من نت اتـمـام تـو هستم